Zastosowania kliniczne mikanazolu

0
36

Najbardziej wyczerpującym źródłem informacji są materiały Sympozjum (1977). Lek podawano doustnie w dawce l g 3 razy/24 h albo dożylnie w nieco mniejszych dawkach. Korzystne wyniki uzyskano w leczeniu głębokich zmian spowodowanych przez Candida, kokcydiomikozie (wrażliwość grzybów z rodzaju Coccidioides przekonywająco wykazali Levine i wsp., 1975). w kryptokokozie, południowoamerykańskiej blastomikozie i (mniej przekonywająco) w aspergillozie. W doniesieniu Deresińskiego i wsp. (1977), dotyczącym leczenia grzybiczych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych (10 przypadków wywołanych przez Cryptococcus immitis i 2 przez Cryptococcus neoformans) zamieszczono dane co do stężeń w płynie mózgowo-rdzeniowym osiągniętych po wstrzyknięciach dożylnych, a także po podaniu podpajęczynówkowym. Mikonazol w dawce 20 mg podany tą drogą był dobrze znoszony. Wszyscy autorzy są zgodni, że mikonazol powoduje niewiele działań niepożądanych i żadne z nich nie są poważne. Chorzy skarżą się głównie na świąd, któremu czasem towarzyszy wysypka; może wystąpić zakrzepowe zapalenie żyły, któremu można zapobiec, podając lek przez cewnik do żyły głównej górnej. Inne doniesienia na ten temat pochodzą od Sunga i wsp. (1977) i Steyensa (1977). Dane te nie będą szczegółowo analizowane, ponieważ żadne z tych opracowań nie upoważnia do wyciągnięcia ostatecznych wniosków.
zapobieganie zakażeniu ranzapobieganie zakażeniu ran