Śmiertelność z powodu zapalenia opon wywołanego przez Streptococcus pneumoniae pozostaje duża, mimo pełnej wrażliwości szczepów na powszechnie stosowane antybiotyki. Według większości autorów, śmiertelność u chorych leczonych dużymi dawkami penicyliny samej lub w skojarzeniu z sulfonamidami wynosi 20-30% (Mathies i wsp., 1966; Anglin i wsp., 1965). Penicylinę należy stosować w dawce 2 min j.m, (co 2-4 h), najlepiej we wlewie dożylnym. Po pierwszych kilku dniach leczenia, kiedy przerwy między poszczególnymi dawkami można zwiększyć do 4 h, celowe jest przejście na wstrzyknięcie domięśniowe. Leczenie powinno trwać co najmniej 10 dni. Z doniesienia Love’a i wsp. (1970) wynika, że skutecznym lekiem może być także cefalorydyna. Antybiotyk stosowano domięśniowo w dawce 100 mg/kg masy ciała na dobę (maksymalna dawka dobowa wynosiła 6 g) w dawkach podzielonych co 8 h i codziennie lub co drugi dzień do przestrzeni podpajęczynówkowej w dawce 50 mg u dorosłych, 25 mg u dzieci i 12,5 mg u niemowląt. W grupie 49 chorych leczonych cefalorydyną zmarło 7 (14%), a u 5 wystąpiły powikłania neurologiczne. Narastanie w populacji Streptococcus pneumoniae szczepów opornych na wiele antybiotyków może powodować konieczność wprowadzenia zmian w metodach leczenia zapalenia opon
