Zapalenie opon wywołane monocytogenem

0
37

Zapalenie opon wywołane przez Listeria monocytogenes prawdopodobnie nie jest tak rzadkie, jak dawniej sądzono. Choroba u noworodków jest związana zwykle z bezobjawowym zakażeniem dróg rodnych matki. Zapalenie opon wywołane przez Listeria monocytogenes występuje również u dorosłych, zwykle w warunkach upośledzenia naturalnej odporności, np. w wyniku immunosupresji (u chorych z przeszczepem), niekiedy w przebiegu cukrzycy, a także u alkoholików i kobiet w ciąży. Szczepy Listeria monocytogenes są powszechnie wrażliwe na większość antybiotyków za wyjątkiem polimyksyn, lecz stopień wrażliwości szczepów na poszczególne leki, zwłaszcza sulfonamidy i penicyliny, może być różny (Buchner i Schneierson, 1968) toteż przed rozpoczęciem leczenia bardzo ważne jest wykonanie antybiogramu. Opisano wiele skutecznych metod leczenia. W opinii niektórych autorów, tetracykliny są lekami z wyboru (Seeliger i wsp., 1967; Buchner i Schneierson, 1968), lecz ich wadą jest brak działania bakteriobójczego i gromadzenie się w zębach i kościach u dzieci. Erytromycyna, na którą szczepy Listeria monocytogenes są zwykle wrażliwe, niekiedy była stosowana w skojarzeniu z penicyliną (English i McCafferty, 1965). Ampicylina, bardziej aktywna wobec większej liczby szczepów niż penicylina, okazała się także skutecznym lekiem. Lavetter i wsp. (1971) podawali penicylinę samą lub w skojarzeniu z innymi antybiotykami 19 chorym, z których wyleczono 17. Weingartner i Ortel (1967) stosowali ampicylinę u 5T dzieci, spośród których zmarło 9 (16%). Yisintine i wsp. (1977) uzyskali dobre wyniki stosując ampicylinę u 29 dzieci, w tym u 24 noworodków.